رنگ در واقع چگونگی تفسیر مغز و چشم های ما از نور است. چشمان ما تنها می توانند تشعشعات با طول موج بین 380 تا 740 نانومتر را ببینند. این بازه طیف مرئی نور (visible spectrum of light) نامیده می شود. ایزاک نیوتن (Sir Issac Newton) رنگ های با طیف خالص را که ما در نور می بینیم را بصورت قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش لیست کرد. برای بخاطر سپاری این لیست با همین ترتیب می توانید از عبارت مخفف شده "Roy G. Biv" که سرنام واژه های Red، Orrange، Yellow، Green، Blue، Indigo و Voilet است، استفاده نمایید.
البته قبل از نیوتن افراد دیگر نظر های متفاوتی داشتند. در سال 1790، پژوهشگری به نام توماس یانگ (Thomas Young) بیان کرد که چشم انسان تنها سه رنگ زرد، قرمز و آبی را می بیند و بقیه رنگ ها ترکیب این سه رنگ اصلی می باشند. در سال 1878، ایوالد هرینگ (Ewald Hering) تئوری 4 رنگ یکتا (قرمز، سبز، زرد و آبی) را مطرح کرد که طبق آن به همراه سفید و سیاه تمام رنگ هایی که انسان قادر به مشاهده آن هاست از ترکیب این 6 رنگ بوجود آمده است.
مشکل اصلی آن است که هیچکس نمی داند واقعا چشم انسان قادر به تشخیص چند رنگ است. بهترین تخمین دانشمندان میلیون ها میلیون رنگ است. آزمایش های علمی نشان داده است که چشم انسان قادر به تشخیص تفاوت های بسیار جزئی در رنگ است و تخمین زده می شود این تعداد به بیش از 10 میلیون رنگ می رسد.
البته چشم هر فرد رنگ ها را، با تغییرات جزئی، متفاوت می بیند و هر فرهنگی نام های خاص خود را بر روی رنگ ها گذاشته است. بنابراین بدست آوردن تعداد دقیق رنگ ها غیرممکن به نظر می رسد.