برادر عزیز، قبل از هر چیز لازم است به این نکته توجه کنیم که گناه نکردن و پاک ماندن بر هر امر دیگری مقدم است. اگر قرار باشد ادامه تحصیل و رسیدن به درجات بالای علمی، با ارتکاب گناه و از دست رفتن پاکی و پاکدامنی انسان میسر شود، باید گفت که این تحصیل و کسب عمل، ارزشی نخواهد داشت. به تعبیر دیگر، باید دید هدف ما از ادامه تحصیل و کسب مراتب عالی تحصیلی چیست؟ آیا هدف ما صِرف کسب درآمد بیشتر یا دستیابی به پست و مقام بالاتر است یا ارائه خدمت بهتر به بندگان خدا و برخورداری از اجر معنوی و اخروی؟ پیداست که انسان عاقل و منطقی، هدف خود را در زندگی و ادامه تحصیل، دومی قرار می‌دهد نه اولی. در این صورت، اگر ادامه تحصیل، به دلیل عدم توانایی انسان در کنترل غریزه جنسی خود، باعث آسیب دیدن ایمان و تقوای او گردد، واضح است که باید ایمان و پاکدامنی را بر آن مقدم ساخت. بنابراین، در مقام اختیار تقوا و پرهیزگاری (از طریق ازدواج) و ادامه تحصیل، اولی مقدم است.
از این گذشته، به عقیده ما، ازدواج عامل متوقف شدن ادامه تحصیل نیست و ادامه تحصیل با تأهل منافاتی ندارد البته مسئولیت شما را بیشتر می کند. افراد بسیاری هستند که توأم با ازدواج و زندگی مشترک گامهای بسیار مؤثر در پیشرفت خود و همسرشان برداشته اند و مقاطع بالایی از تحصیلات را بعد از ازدواج طی کرده‏اند.
برادر گرامی، در صورتى که احساس نیاز به ازدواج در شما شکل گرفته و بدون آن احساس ناآرامی می کنید و خانواده محترمتان نیز آمادگى دارند و شرایط و امکانات لازم را فراهم کرده و مى‏کنند، بهتر آن است که ازدواج کنید چه بسا نام فرد مناسبى در تقریرنامه ی شما نوشته شده باشد که بتواند در امر تحصیل و پیشرفت علمی به شما کمک کند و مسیر زندگی تحصیلی رو به رونقی را در برابر شما بگشاید و موفقیت شما را دوچندان کند. به ویژه اگر از هماهنگى کافى برخوردار باشید مى‏تواند در ادامه تحصیل و موفقیت‏هاى علمى‏تان تأثیر مثبت بگذارد، هر چند ممکن است در کوتاه مدت (یکى دو ماه اول) فرصت‏هایى از شما گرفته شود ولى ازدواج نمى‏تواند مانع قطعى براى پیشرفت تحصیلى باشد، بلکه بستگى به شرایط و ویژگى‏هاى فردى و شخصیتى زوجین و امکانات موجود دارد.

برگرفته از پرسمان