در سیستم های فازی اصولا 3 روش برای پارتیشن بندی فضای ورودی وجود دارد: شبکه (grid)، درخت (tree) و پراکنده (scattering).
GENFIS1 از روش grid برای تولید قواعد استفاده می کند. GENFIS1 در واقع تمام ترکیب های توابع تعلق ورودی را درنظر می گیرد و همین دلیل است که منجر به تولید تعداد بسیار زیاد (از مرتبه نمایی) قواعد می شود. به عنوان مثال برای یک سیستم فازی با 10 ورودی و 2 تابع تعلق (membership function) برای هر ورودی،GENFIS1 1024معادل 2 به توان 10 قاعده تولید می کند که برای هر نوع سیستم یادگیری مقدار زیادی است. این وضعیت با عنوان curse of dimensionality نیز مورد خطاب قرار می گیرد.