موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) زخم معده و دوازدهه.
بزرگسالان: برای درمان حاد، از راه خوراكی مقدار 40 میلی‌گرم به هنگام خواب به مدت 8-4 هفته مصرف می‌شود. به‌عنوان درمان نگهدارنده مقدار 20 میلی گرم به هنگام خواب از راه خوراكی مصرف می‌شود.
كودكان 16-1 سال : mg/kg/day 5/0 موقع خواب یا به‌ صورت دوبار در روز. دوز حداكثر روزانه mg/day 40 می‌باشد.
ب) حالات پاتولوژیك ترشح بیش از حد (مانند سندرم زولینگر- الیسون، سندرم روده كوتاه).
بزرگسالان: از راه خوراكی، مقدار 20 میلی‌گرم هر شش ساعت مصرف می‌شود. تا مقدار 160 میلی‌گرم هر شش ساعت می‌توان تجویز كرد.
پ) درمان كوتاه مدت برگشت اسید از معده به مری (رفلاكس).
بزرگسالان: mg 40-20 دوبار در روز تا 12 هفته مصرف شود.
كودكان 16-1 سال: mg/kg/day 1 یك یا دوبار در روز.
ت) پیشگیری یا درمان سوزش سرمعده.
بزرگسالان و كودكان بالای 12 سال: 1 قرص به هنگام بروز علائم یا mg 10 یك ساعت قبل از غذا. دارو می‌ تواند دو بار در روز استفاده شود.
تنظیم دوز: برای بیماران با كلیرانس كراتینین زیر ml/min 10 دوز دارو باید به mg 20 هنگام شب كاهش یابد و یا فواصل مصرف دارو 48-36 ساعت شود تا دارو تجمع پیدا نکند.
مكانیسم اثر
اثر ضد زخم گوارشی: فاموتیدین به طور رقابتی اثر هیستامین را بر روی گیرنده‌های H2 در سلولهای پریتال معده مهار می‌كند. این امر باعث مهار ترشح پایه‌ای و شبانه اسید معده ناشی از عوامل تحریك‌كننده مانند كافئین ، غذا و پنتاگاسترین می‌شود.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
فاموتیدین ممكن است پنتاگاسترین را طی آزمونهای ترشح اسید معده خنثی كند. این دارو ممكن است غلظت آنزیمهای كبدی را افزایش دهد. در آزمونهای پوستی كه از عصاره‌های آلرژن استفاده می‌شود، فاموتیدین ممكن است سبب حصول نتایج منفی كاذب شود. این دارو می‌تواند BUN و كراتینین را نیز افزایش دهد.
مکانیسم اثر:
فارماكوكینتیك
جذب: بعد از مصرف خوراكی، حدود 45-40 درصد دارو جذب می‌شود. زمان شروع اثر دارو طی یك ساعت و اوج اثر آن در عرض 3-1 ساعت بروز می‌كند.
پخش: به طور گسترده در بسیاری از بافتهای بدن انتشار می‌یابد.
متابولیسم: حدود 35-30 درصد داروی مصرف شده توسط كبد متابولیزه می‌شود. اثر عبور اول حداقل است.
دفع: قسمت اعظم دارو به صورت تغییرنیافته از طریق ادرار دفع می‌شود. طول مدت اثر فاموتیدین بیشتر از نیمه عمر 5/3-5/2 ساعته آن است.
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
فاموتیدین ممكن است با افزایش pH معده موجب حل سریع داروهای پوشش‌دار شود .
این دارو ممكن است جذب كتوكونازول را كاهش دهد و در نتیجه افزایش مقدار مصرف این دارو لازم می‌شود.

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: آنتاگونیست گیرنده H2.
طبقه‌بندی درمانی: ضد زخم گوارشی.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر موارد مربوط به تمامی آنتاگونیستهای H2، رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود:
1- مصرف بیش از حد هشت هفته فاموتیدین در بیماران مبتلا به زخم دوازدهه بدون عوارض توصیه نمی‌شود.
2- بعد از مصرف فاموتیدین از طریق لوله بینی : معدی (NG-Tube) لوله باید شسته شود تا از ورود دارو به معده اطمینان حاصل گردد.
3- آنتیاسیدها را می‌توان به طور همزمان با این دارو تجویز كرد.
4- به نظر می‌رسد این دارو عوارض جانبی و تداخل دارویی كمتر از سایمتیدین دارد.
5- دارو باعث گیجی می‌شود كه ظرف 4-3 روز بعد از قطع آن برطرف می‌گردد. سن بالای 50، نارسایی كبدی یا كلیه از ریسك فاكتورهای این عارضه هستند.
6- در بیماران با نارسایی كلیه متوسط تا شدید (ClCr < 50 ml/min) با احتیاط مصرف شود. تنظیم دوز لازم است.
نكات قابل توصیه به بیمار
1- برای حصول اطمینان از بهبود كامل، دارو را طبق دستور مصرف كنید و مصرف آن را حتی بعد از قطع درد ادامه دهید.
2- دارو را به هنگام خواب مصرف نمایید.
مصرف در سالمندان: این دارو برای سالخوردگان باید با احتیاط تجویز شود، زیرا خطر عوارض جانبی، بخصوص عوارض CNS افزایش می‌یابد .
مصرف در شیردهی: فاموتیدین ممكن است در شیر مادر ترشح شود. این دارو در دوران شیردهی با احتیاط تجویز شود.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی: سردرد، كسالت، سرگیجه، خواب‌آلودگی، اضطراب، افسردگی، تب.
پوست: خشكی، برافروختگی، طاسی منطقه‌ای، آكنه، خارش.
گوش: وزوز گوش.
دستگاه گوارش: خشكی دهان، اسهال، یبوست، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، درد معده، طعم غیرمعمول، نفخ.
خون: ترومبوسیتوپنی.
كبد: افزایش غلظت آنزیمهای كبدی.
سایر عوارض: كاهش میل جنسی، درد عضلانی یا مفصلی، واكنش آلرژیك، افزایش ضربان نبض.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: مصرف بیش از حد دارو گزارش نشده است.
درمان: درمان عبارت است از شستشوی معده یا واداشتن بیمار به استفراغ. به دنبال آن ذغال فعال تجویز می‌شود تا از جذب بیشتر جلوگیری كند. در صورت لزوم ، اقدامات علامتی و حمایتی انجام می‌شود. همودیالیز فاموتیدین را از بدن خارج نمی‌كند.

اشكال دارویی:
اشكال دارویی:
Tablet: 20, 40mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: آنتاگونیست گیرنده H2.
طبقه‌بندی درمانی: ضد زخم گوارشی.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر موارد مربوط به تمامی آنتاگونیستهای H2، رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود:
1- مصرف بیش از حد هشت هفته فاموتیدین در بیماران مبتلا به زخم دوازدهه بدون عوارض توصیه نمی‌شود.
2- بعد از مصرف فاموتیدین از طریق لوله بینی : معدی (NG-Tube) لوله باید شسته شود تا از ورود دارو به معده اطمینان حاصل گردد.
3- آنتیاسیدها را می‌توان به طور همزمان با این دارو تجویز كرد.
4- به نظر می‌رسد این دارو عوارض جانبی و تداخل دارویی كمتر از سایمتیدین دارد.
5- دارو باعث گیجی می‌شود كه ظرف 4-3 روز بعد از قطع آن برطرف می‌گردد. سن بالای 50، نارسایی كبدی یا كلیه از ریسك فاكتورهای این عارضه هستند.
6- در بیماران با نارسایی كلیه متوسط تا شدید (ClCr < 50 ml/min) با احتیاط مصرف شود. تنظیم دوز لازم است.
نكات قابل توصیه به بیمار
1- برای حصول اطمینان از بهبود كامل، دارو را طبق دستور مصرف كنید و مصرف آن را حتی بعد از قطع درد ادامه دهید.
2- دارو را به هنگام خواب مصرف نمایید.
مصرف در سالمندان: این دارو برای سالخوردگان باید با احتیاط تجویز شود، زیرا خطر عوارض جانبی، بخصوص عوارض CNS افزایش می‌یابد .
مصرف در شیردهی: فاموتیدین ممكن است در شیر مادر ترشح شود. این دارو در دوران شیردهی با احتیاط تجویز شود.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی: سردرد، كسالت، سرگیجه، خواب‌آلودگی، اضطراب، افسردگی، تب.
پوست: خشكی، برافروختگی، طاسی منطقه‌ای، آكنه، خارش.
گوش: وزوز گوش.
دستگاه گوارش: خشكی دهان، اسهال، یبوست، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، درد معده، طعم غیرمعمول، نفخ.
خون: ترومبوسیتوپنی.
كبد: افزایش غلظت آنزیمهای كبدی.
سایر عوارض: كاهش میل جنسی، درد عضلانی یا مفصلی، واكنش آلرژیك، افزایش ضربان نبض.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: مصرف بیش از حد دارو گزارش نشده است.
درمان: درمان عبارت است از شستشوی معده یا واداشتن بیمار به استفراغ. به دنبال آن ذغال فعال تجویز می‌شود تا از جذب بیشتر جلوگیری كند. در صورت لزوم ، اقدامات علامتی و حمایتی انجام می‌شود. همودیالیز فاموتیدین را از بدن خارج نمی‌كند.

برگرفته از : دارونما