موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) آرتریت روماتوئید ، استئوآرتریت.
بزرگسالان: mg/day 5/7 خوراكی مصرف می‌ شود. در صورت نیاز می‌ توان تا حداكثر دوز روزانه mg 15 افزایش داد.
ب) آرتریت روماتوئید جوانان با درگیری یك یا چند مفصل.
كودكان 17-2 ساله: روزانه mg/kg 125/0 تا حداكثر دوز روزانه mg 5/7 مصرف می‌ شود.
مكانیسم اثر
‌اثرات ضد درد و ضد التهاب: اثرات ملوكسیكام ممكن است مربوط به مهار آنزیم پروستاگلاندین سنتتاز (COX) باشد.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
افزایش ALT، AST، بیلی روبین، BUN، Cr.
كاهش سطح Hgb و شمارش WBC و پلاكت ها .
مکانیسم اثر:
فارماكوكینتیك
جذب: فراهمی زیستی خوراكی دارو %98 بوده و به نظر نمی‌ رسد كه تحت تأثیر غذا یا آنتاسیدها قرار گیرد . سطح پلاسمایی یكنواخت پس از 5 روز مصرف روزانه حاصل می‌ شود.
پخش: دارو %4/99 به پروتئین‌های پلاسما (عمدتاً آلبومین ) متصل می‌ شود.
متابولیسم: بطور كامل به متابولیت‌های غیر فعال متابولیزه می‌ شود.
دفع: در ادرار و مدفوع (عمدتاً به‌صورت متابولیت ) دفع می‌شود. نیمه عمر حذفی دارو 20-15 ساعت می‌ باشد.
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
ملوكسیكام ممكن است باعث كاهش اثر داروهای ACEI در كاهش فشار خون شود .
مصرف همزمان این دارو با آسپیرین خطر عوارض جانبی را زیاد می‌ كند.
مصرف ملوكسیكام همراه با فوروزماید و دیورتیكهای تیازیدی، ممكن است اثر آنها را در ترشح سدیم كاهش داده و موجب احتباس آن شود.
ملوكسیكام ممكن است باعث افزایش سطح متوتركسات و لیتیم و مسمومیت ناشی از آنها شود. همچنین این دارو ممكن است باعث تشدید اثرات وارفارین و خونریزی شود. PT و INR با ید به دقت کنترل شود.
سیگار و الكل خطر تحریك و خونریزی گوارش ی را افزایش می‌ دهند.

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه‌بندی درمانی: ضد درد، ضد التهاب.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی
بیماران دارای سابقه زخم یا خونریزی گوارشی خطر بیشتری برای خونریزی در اثر مصرف داروهای NSAID مثل ملوكسیكام دارند . فاكتورهای خطر دیگر عبارتند از درمان با كورتیكواستروئیدها یا داروهای ضد انعقاد، ‌درمان طولانی مدت، كشیدن سیگار، مصرف الكل، سن بالا، سطح سلامتی ضعیف.
هشدار: داروهای NSAID ممكن است خطر وقایع ترومبوتیك ، MI یا سكته مغزی را افزایش دهند. این خطر در مصرف طولانی تر و نیز در بیماران قلبی یا دارای فاكتورهای خطر برای مشكلات قلبی عروقی بیشتر است .
در بیماران دهیدره، پیش از شروع درمان، آب و الكترولیت‌ها باید جایگزین شود.
در بیمارانی كه این دارو را برای مدت‌های طولانی می‌ گیرند، به‌صورت دور ه‌ای CBC و آزمایشات روتین باید پایش شود .
بیمار باید از نظر خونریزی آشكار و مخفی كنترل شود.
داروهای NSAID از جمله ملوكسیكام ممكن است منجر به احتباس مایع شوند . بیمارانی كه مبتلا به پر فشاری خون، ادم یا نارسایی قلبی هستند باید به دقت پایش شوند.
این دارو ممكن است هپاتوتوكسیك باشد. در صورت بروز شواهد سمیت كبدی یا ائوزینوفیلی یا بثورات پوستی، دارو باید قطع شود.
نكات قابل توصیه به بیمار
پیش از شروع درمان با این دارو، بیمار باید سابقه آلرژی به آسپیرین یا دیگر داروهای NSAID را گزارش دهد .
در صورت بروز علائم زخم یا خونریزی گوارشی ( استفراغ خونی، وجود خون در مدفوع یا مدفوع سیاه) سریعاً به پزشك اطلاع دهید.
در صورت بروز بثورات پوستی، ‌افزایش وزن یا ادم، به پزشك اطلاع دهید.
در صورت بروز علائم سمیت كبدی (تهوع، خستگی، لتارژی، خارش، یرقان، حساسیت قسمت فوقانی و راست شكم به لمس و علائم شبه آنفلوانزا) به پزشك اطلاع دهید.
این دارو ممكن است باعث عود علائم آسم در افراد دارای سابقه این بیماری شود. در این صورت دارو باید قطع شود.
زنان مصرف كننده این دارو، در صورت باردار شدن یا قصد بارداری باید پزشك خود را مطلع نمایند.
بروز اثر كامل ضد دردی این دارو ممكن است چند روز طول بكشد.
مصرف در سالمندان: مثل همه داروهای NSAID، باید با احتیاط مصرف شود.
مصرف در كودكان: تأثیر درمانی و ایمنی این دارو در كودكان زیر 2 سال تأیید نشده است.
مصرف در شیردهی: ترشح دارو در شیر مادر مشخص نیست و در صورت شیردهی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی: اضطراب، گیجی، افسردگی، گیجی، خستگی، تب، سردرد، ‌بی خوابی، ناخوشی، عصبانیت، ‌پارستزی، تشنج، خواب آلودگی، سنكوپ، لرزش، سرگیجه حقیقی (ورتیگو).
قلبی ـ ‌عروقی: آنژین، آریتمی، ‌نارسایی قلبی، هایپرتانسیون، هایپوتانسیون، انفاركتوس میوكارد، طپش قلبی، تاكیكاردی.
چشم، حلق ، گوش :‌ اختلال بینایی ، ‌كونژنكتیویت، فارنژیت، وزوز گوش.
دستگاه گوارش : درد شكمی، كولیت، ‌یبوست، ‌اسهال، خشكی دهان، زخم دوازدهه، سوءهاضمه، ازوفاژیت، نفخ، زخم معده، ‌گاستریت، رفلاكس معده به مری، خونریزی، افزایش اشتها، تهوع، پانكرآتیت، ‌اختلال حس چشایی، استفراغ.
ادراری ـ تناسلی: آلبومینوری، ‌هماچوری، نارسایی كلیوی، تكرر ادرار، عفونت ادراری.
خونی: آنمی، لكوپنی، پورپورا، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز.
كبدی: هایپر بیلی روبینمی، ‌هپاتیت، یرقان، نارسایی كبدی.
متابولیك:‌ دهیدراسیون، ‌افزایش یا كاهش وزن.
عضلانی ـ اسكلتی: درد مفاصل، درد پشت.
تنفسی: آسم، اسپاسم نایژه‌ای، ‌تنگی نفس، ‌سرفه، عفونت تنفسی فوقانی.
پوست: طاسی، حساسیت به نور، خارش، بثورات، تعریق، كهیر، اریتم مولتی فرم، درماتیت اكسفولیاتیو، سندرم استیونس ـ جانسون، نكرولیز سمی اپیدرم (TEN).
سایر عوارض: واكنشهای آلرژیك، آنژیوادم، علائم شبه آنفلوانزا، واكنشهای آنافیلاكتوئید شامل شوك.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: لتارژی، تهوع، ‌استفراغ، درد اپیگاستر، خونریزی گوارشی.
مسمومیت شدید ممكن است باعث نارسایی حاد كلیوی، اختلال كبدی، تضعیف تنفسی، اغما، تشنج، كلاپس قلبی عروقی و ایست قلبی شود. واكنشهای آنافیلاكتوئید نیز محتمل است.
درمان: درمان علامتی و حمایتی است. طی ساعت اول مصرف دارو، ایجاد استفراغ یا شستشوی معده كمك كننده است. طی 1 تا 2 ساعت اول مصرف می‌ توان ذغال فعال نیز تجویر نمود .
برای بیماران شدیداً مسموم و دارای علائم شدید، ‌ذغال فعال را می‌ توان مكرراً تجویز نمود. كلستیرامین نیز ممكن است مفید باشد.
به دلیل اتصال پروتئینی بالای دارو، ‌دیورز شدید، قلیایی كردن ادرار، ‌همودیالیز یا هموپرفیوژن كمك كننده نیست.

اشكال دارویی:
اشكال دارویی:
Tablet: 7.5, 15 mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماكولوژیك: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه‌بندی درمانی: ضد درد، ضد التهاب.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی
بیماران دارای سابقه زخم یا خونریزی گوارشی خطر بیشتری برای خونریزی در اثر مصرف داروهای NSAID مثل ملوكسیكام دارند . فاكتورهای خطر دیگر عبارتند از درمان با كورتیكواستروئیدها یا داروهای ضد انعقاد، ‌درمان طولانی مدت، كشیدن سیگار، مصرف الكل، سن بالا، سطح سلامتی ضعیف.
هشدار: داروهای NSAID ممكن است خطر وقایع ترومبوتیك ، MI یا سكته مغزی را افزایش دهند. این خطر در مصرف طولانی تر و نیز در بیماران قلبی یا دارای فاكتورهای خطر برای مشكلات قلبی عروقی بیشتر است .
در بیماران دهیدره، پیش از شروع درمان، آب و الكترولیت‌ها باید جایگزین شود.
در بیمارانی كه این دارو را برای مدت‌های طولانی می‌ گیرند، به‌صورت دور ه‌ای CBC و آزمایشات روتین باید پایش شود .
بیمار باید از نظر خونریزی آشكار و مخفی كنترل شود.
داروهای NSAID از جمله ملوكسیكام ممكن است منجر به احتباس مایع شوند . بیمارانی كه مبتلا به پر فشاری خون، ادم یا نارسایی قلبی هستند باید به دقت پایش شوند.
این دارو ممكن است هپاتوتوكسیك باشد. در صورت بروز شواهد سمیت كبدی یا ائوزینوفیلی یا بثورات پوستی، دارو باید قطع شود.
نكات قابل توصیه به بیمار
پیش از شروع درمان با این دارو، بیمار باید سابقه آلرژی به آسپیرین یا دیگر داروهای NSAID را گزارش دهد .
در صورت بروز علائم زخم یا خونریزی گوارشی ( استفراغ خونی، وجود خون در مدفوع یا مدفوع سیاه) سریعاً به پزشك اطلاع دهید.
در صورت بروز بثورات پوستی، ‌افزایش وزن یا ادم، به پزشك اطلاع دهید.
در صورت بروز علائم سمیت كبدی (تهوع، خستگی، لتارژی، خارش، یرقان، حساسیت قسمت فوقانی و راست شكم به لمس و علائم شبه آنفلوانزا) به پزشك اطلاع دهید.
این دارو ممكن است باعث عود علائم آسم در افراد دارای سابقه این بیماری شود. در این صورت دارو باید قطع شود.
زنان مصرف كننده این دارو، در صورت باردار شدن یا قصد بارداری باید پزشك خود را مطلع نمایند.
بروز اثر كامل ضد دردی این دارو ممكن است چند روز طول بكشد.
مصرف در سالمندان: مثل همه داروهای NSAID، باید با احتیاط مصرف شود.
مصرف در كودكان: تأثیر درمانی و ایمنی این دارو در كودكان زیر 2 سال تأیید نشده است.
مصرف در شیردهی: ترشح دارو در شیر مادر مشخص نیست و در صورت شیردهی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی
اعصاب مركزی: اضطراب، گیجی، افسردگی، گیجی، خستگی، تب، سردرد، ‌بی خوابی، ناخوشی، عصبانیت، ‌پارستزی، تشنج، خواب آلودگی، سنكوپ، لرزش، سرگیجه حقیقی (ورتیگو).
قلبی ـ ‌عروقی: آنژین، آریتمی، ‌نارسایی قلبی، هایپرتانسیون، هایپوتانسیون، انفاركتوس میوكارد، طپش قلبی، تاكیكاردی.
چشم، حلق ، گوش :‌ اختلال بینایی ، ‌كونژنكتیویت، فارنژیت، وزوز گوش.
دستگاه گوارش : درد شكمی، كولیت، ‌یبوست، ‌اسهال، خشكی دهان، زخم دوازدهه، سوءهاضمه، ازوفاژیت، نفخ، زخم معده، ‌گاستریت، رفلاكس معده به مری، خونریزی، افزایش اشتها، تهوع، پانكرآتیت، ‌اختلال حس چشایی، استفراغ.
ادراری ـ تناسلی: آلبومینوری، ‌هماچوری، نارسایی كلیوی، تكرر ادرار، عفونت ادراری.
خونی: آنمی، لكوپنی، پورپورا، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز.
كبدی: هایپر بیلی روبینمی، ‌هپاتیت، یرقان، نارسایی كبدی.
متابولیك:‌ دهیدراسیون، ‌افزایش یا كاهش وزن.
عضلانی ـ اسكلتی: درد مفاصل، درد پشت.
تنفسی: آسم، اسپاسم نایژه‌ای، ‌تنگی نفس، ‌سرفه، عفونت تنفسی فوقانی.
پوست: طاسی، حساسیت به نور، خارش، بثورات، تعریق، كهیر، اریتم مولتی فرم، درماتیت اكسفولیاتیو، سندرم استیونس ـ جانسون، نكرولیز سمی اپیدرم (TEN).
سایر عوارض: واكنشهای آلرژیك، آنژیوادم، علائم شبه آنفلوانزا، واكنشهای آنافیلاكتوئید شامل شوك.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: لتارژی، تهوع، ‌استفراغ، درد اپیگاستر، خونریزی گوارشی.
مسمومیت شدید ممكن است باعث نارسایی حاد كلیوی، اختلال كبدی، تضعیف تنفسی، اغما، تشنج، كلاپس قلبی عروقی و ایست قلبی شود. واكنشهای آنافیلاكتوئید نیز محتمل است.
درمان: درمان علامتی و حمایتی است. طی ساعت اول مصرف دارو، ایجاد استفراغ یا شستشوی معده كمك كننده است. طی 1 تا 2 ساعت اول مصرف می‌ توان ذغال فعال نیز تجویر نمود .
برای بیماران شدیداً مسموم و دارای علائم شدید، ‌ذغال فعال را می‌ توان مكرراً تجویز نمود. كلستیرامین نیز ممكن است مفید باشد.
به دلیل اتصال پروتئینی بالای دارو، ‌دیورز شدید، قلیایی كردن ادرار، ‌همودیالیز یا هموپرفیوژن كمك كننده نیست.

برگرفته از : دارونما