ازدواج دائم و موقت، در بسیارى از احکام و مسائل مشترک‏اند؛ براى مثال در هر دو باید صیغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد کافى نیست و یا صیغه عقد را مى‏توانند خود زن و مرد بخوانند و یا دیگرى را وکیل کنند که از طرف آنان بخواند. اما در پاره‏اى از مسائل با یکدیگر تفاوت دارند که برخى از آنها عبارت است از:
1. ذکر نشدن مهر در عقد دائم، عقد را باطل نمى‏سازد (بر خلاف عقد موقّت).
2. زن و شوهر در عقد دائم، از یکدیگر ارث مى‏برند (بر خلاف عقد موقّت).
3. جایز نیست زن و شوهر در عقد دائم شرط کنند که نزدیکى انجام نگیرد (بر خلاف عقد موقت).
4. شوهر در عقد دائم باید نفقه زن را بپردازد (برخلاف عقد موقت).
5. زن در عقد دائم بدون اجازه شوهر نمى‏تواند بیرون برود؛ ولى در عقد موقت مى‏تواند، مگر آنکه باعث تضییع حق شوهر شود.
6. ذکر مدت در عقد دائم لازم نیست؛ ولى در عقد موقّت باید مدت ذکر شود.
7. در عقد دائم زن حق هم خوابى دارد ( در صورتى که متعدد باشند)؛ ولى در عقد موقّت زن حق همخوابى ندارد.

برگرفته از پرسمان