در زمینه عادت به گناه خودارضایی، باید عرض کنیم که بهترین راه درمان واقعی عادت ناپسند خودارضایی و کنترل شهوت, ازدواج است. کمکی که اکنون از دست ما بر می آید دادن یک سری اطلاعات در زمینه گناه بودن, آثار و عواقب این عمل ناشایست و روش های کنترل و درمان است. این خود شما هستید که باعزمی راسخ به مبارزه با این انحراف جنسی خواهید پرداخت. امیدواریم به زودی وسایل ازدواج شما فراهم گردد و شما از این نظر خاطرتان آسوده شود. T}روش ترک این عادت زشت:{T همانگونه که عالمان اخلاقی مطرح نموده اند، هر روش درمانی در اخلاق و خود سازی، مبتنی بر طی کردن سه مرحله علم، حال و عمل است، ولی چون مرحله حالت (پشیمانی و ندامت) به صورت انفعال در انسان پدید می آید و در حقیقت بازتاب آگاهی است، این مرحله به صورت یک روش مستقل مطرح نمی شود؛ بنابراین برای خارج شدن از این مشکل، دو روش درمانی شناختی و رفتاری پیشنهاد می شود. وظیفه ما دادن آگاهی و شناخت است و کاری که خود شما باید انجام دهید التزام عملی به دستورالعمل ها و به کار گیری دقیق روش های رفتاری ای است که در ذیل پاسخ ارائه می شود.
T}نیاز به آگاهی:{T
خود ارضایی یک انحراف عملی است و باید با عمل و رفتار با آن مقابله کرد و راه درمان آن جز با رعایت دقیق دستورالعمل محقق نمی شود, ولی چون هر عملی نیاز به دانش و اطلاعات خاص خود دارد, بنابراین راه کنترل و درمان این بیماری و عادت زشت نیز بدون کسب آگاهی میسر نیست . آگاهی, ازطریق مطالعه در آثار و اطلاعاتی که در این زمینه وجود دارد، بدست می آید. زمینه های مطالعه عبارتند از: 1- اینکه این عمل به لحاظ شرعی حرام و از نظر اخلاقی گناه محسوب می شود و هر گناهی نور ایمان را تضعیف می کند و باعث تاریکی و آلودگی روح انسان می شود. نوری که انسان بدان نیاز فراوان دارد و در اثر فقدان آن، در قیامت دچار عذاب و حسرت خواهد شد. 2- مطالعه در پی آمد ها و عواقب سوء آن. 3- آشنایی با روش پیشگیری و درمان. کسب آگاهی در موارد یاد شده باعث بیداری انسان می شود و زمینه توبه, پشیمانی و کنترل آن را در او فراهم می آورد.
T}گناه خود ارضایی:{T
در این زمینه گفتنی است «استمنا» یا «خودارضایى» یکى از راه‏هاى انحرافى در ارضاى میل جنسى است که نسل جوان را در معرض آسیب‏هاى جدى قرار مى‏دهد. این کار عادت بسیار زشت و زیان آوری است که می تواند استعداد و توانایی های فراوان یک جوان را به نابودی بکشاند و حال و آینده او را تباه کند. از اینکه متوجه زشتی این عمل شده اید خدای را شاکریم و در پاسخ گویی به سوال شما مطالبی را پیرامون معرفی ، حرمت و روش درمان آن بیان می نماییم، امید است با کمک الهی و استمداد از معصومین(ع) و اطلاعاتی که در این زمینه برایتان ارسال می شود، در حفظ نفس و کنترل شهوت موفق باشید. استمنا و یا به عبارتی خود ارضایی، از نظر شرعی واخلاقی، حرام و گناه محسوب می شود. این عادت ناپسندی به لحاظ اخلاقی، بعد معنوی انسان را به سختی می آزارد، روح او را تاریک می نماید، آزادی معنوی انسان را سلب می کند و در مسیر خود سازی و کمال، آدمی را با چالش جدی مواجه می کند. مطابق تحقیقات انجام شده توسط روانشناسان، خود ارضایی نوعی اعتیاد و بیماری زشتی است که آثار و ضررهای فراوانی بر جسم و روان آدمی باقی می گذارد. کسانی که گرفتار این عمل شنیع شده اند، آن را گریزگاهی فرعی و عاجل برای خارج شدن از فشار جنسی و پاسخی برای لذت طلبی خود تصور می کنند، در صورتی که اگرتوجه نمایند، بدین وسیله گرفتار آثار و تبعات زیان آوری می شوند که گاها قابل جبران نیست. شهوت یکی از اموری است که با طبیعت انسان در آمیخته و در جای خود از نعمت های خداوند است، ولی اگر از حالت تعادل خارج و بر افروخته شود، ممکن است سرمایه های عظیم انسانی را به خاکستر تبدیل کند. این نیرو به طور قطع نیاز به ارضاع دارد، ولی با روشی که با نظام طبیعت و شریعت سازگار باشد. خدای متعال که به حکمت بالغه اش این غریزه را در نهاد انسان گزارده ، تا نسل انسان باقی بماند، از روی رحمت و هدایت خود راه های آسان و معقول کنترل و ارضاع آن را پیش پای او قرار داده است و نسبت به بیراهه ها و انحراف از مسیر درست نیز، هشدارهای لازم را به انسان داده است ،راههایی که باید با شناخت و عمل به آنها، سلامت جسم و جان خویش را پاس بداریم و از خطر و پی آمد کارهایی همچون خود ارضایی و مانند آن برهانیم. T}کبیره بودن:{T به طور قطع خود ارضایی یکی از گناهان است . در این زمینه برخی از عالمان دینی و اخلاقی نسبت به کبیره بودن آن نیزتاکید نموده اند. از میان ایشان خصوصا مرحوم شهید آیه الله دستغیب در کتاب خویش گناهان کبیره فصلی را گشوده و بر بزرگی آن تاکید نموده است . از نظر شرعی، ملاک کبیره بودن یک عمل، وعده عذاب از جانب پروردگار می باشد. در این زمینه امام صادق (ع) و در ضمن روایتی از عذابی دردناک برای فاعل آن خبر داده است. آن حضرت(ع) فرموده است: «سه دسته از مردمان اند که خدای متعال در روز قیامت به ایشان نگاه رحمت نمی افکند، آنها را تذکیه نمی نماید و عذابی دردناک برای ایشان فراهم نموده است: کسی که موی سپید خود را می کند، کسی که با خود نکاح (استمناء) می نماید و کسی که مفعول واقع می شود». به فرض صغیره بودن گناه خود ارضایی در صورت عدم تکرار، ملاک دیگر کبیره بودن گناه، تکرار و به تعبیر روایات اصرار بر آن است ، به همین دلیل چون به طور معمول، خود ارضایی، در افرادی که به آن گرفتارند ، به صورت عادت و اعتیاد در می آید ، تبدبل به گناه کبیره می شود. البته حرمت و بزرگی گناه خود ارضایی در حد گناهانی همچون زنا و لواط نیست، ولی در عین حال شرایط آن به گونه ای است که می توان گفت: ضررهای بدنی و روانی آن از این دو بیشتر است ؛ زیرا موقعیت برای آنها همیشه مهیا نیست، ولی موقعیت برای خود ارضایی و عادت به آن همیشه مهیا می باشد. T} آسیب شناسی خود ارضایی:{T آسیب‏هاى ناشى از خودارضایى به گونه‏هاى مختلفى تقسیم‏پذیر است که به اختصار به برخى از آنها اشاره مى‏شود: T}یک. آسیب‏هاى جسمانى‏{T یکى از روش‏هاى شناخت پیشرفت بیمارى‏ها در پزشکى، مرحله‏بندى علایم بیمارى است. براین اساس، برحسب عوارض ایجاد شده در بیمار مبتلا به خودارضایى، سه مرحله بیان شده است: 1. مرحله مشکل ساز . در افرادى که مدتى است گرفتار خودارضایى شده اند، زودرس ترین عوارض ناشى‏از خودارضایى عبارت است از: الف. خستگى و کوفتگى. ب. عدم تمرکز حواس. ج. ضعف حافظه. د. استرس و اضطراب. 2. مرحله گرفتارى شدید. بروز علایم زیر در فرد گرفتار، نشان دهنده آن است که شدت ابتلاى وى یا مدت آن بیش از مرحله اول است و در نتیجه عوارض شدیدترى ظاهر شده است: الف. خستگى و کوفتگى. ب. نوسان خلق یا تغییرات سریع خلقى. ج. حساسیت بیش از حد و زودرنجى. د. کمردرد. ه. نازک شدن موها . و. ناتوانى جنسى زودرس در جوانى . ز. بى‏خوابى یا بدخوابى و مشکلات مشابه . 3. مرحله گرفتارى بسیار شدید یا حالت اعتیاد . الف. خستگى و کوفتگى . ب. ریزش شدید موها . ج. تارشدن دید چشم‏ها . د. وز وز گوش . ه. انزال زودرس و غیرارادى یا خروج منى به صورت قطره قطره . و. درد کشاله ران و ناحیه تناسلى . ز. دردهاى قولنجى در ناحیه لگن و استخوان دنبالچه . T}دو. آسیب‏هاى روحى و روانى‏{T ضعف حافظه و حواس‏پرتى، اضطراب، منزوى شدن و گوشه‏گیرى، افسردگى، بى‏نشاطى و لذت نبردن از زندگى، پرخاشگرى، بداخلاقى و تندخویى، کسالت دائمى و ضعف اراده، احساس حقارت، عدم اعتماد به نفس، احساس گناه و عذاب وجدان از عواقب و آسیب های روانى و روحى خودارضایى است. شرح پاره‏اى از این موارد در مباحث گذشته روشن شد. T}سه. آسیب‏هاى اجتماعى‏{T ناسازگارى خانوادگى، بى‏میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، از بین رفتن عزّت، پاکى، شرافت و جایگاه اجتماعى، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک‏. جهت آگاهى بیشتر نگا: - قائمى، على، خانواده و مسائل جنسى کودکان، تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان جمهورى اسلامى ایران، چاپ دهم، 1376. T}چهار. آسیب‏هاى معنوى و اخروى‏{T هیچ یک از آسیب‏هاى پیش گفته، به اهمیت آسیب‏هاى معنوى نیست؛ زیرا آسیب‏هاى معنوى، جان و دل و به عبارت دیگر کنه حقیقت وجود آدمى را تباه مى‏سازد. خودارضایى از نظر دین یک گناه است و به تعبیر قرآن زنگار بر دل مى‏نهد: «A}کَلاَّ بَلْ رانَ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یَکْسِبُونَ{A؛ چنین مباد! بلکه اعمال (ناشایست) دل‏هاى آنان را زنگار زده است».V}(مطففین (83)، آیه 24){V زنگ یا زنگار در اشیاى مادى، همان چیزى است که روى فلزات و اشیاى قیمتى مى‏نشیند و معمولاً نشانه پوسیدن و از بین رفتنِ شفافیت و درخشندگى آن و در نهایت ضایع شدن و از بین رفتن آن است. علامه طباطبایى در تفسیر المیزان‏طباطبایى V}(سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوى همدانى، (تلخیص)، (قم: دفتر انتشارات اسلامى، بى‏چا، بى‏تا)، ج 20، ص 385){Vمى‏فرماید: از آیه شریفه سه نکته استفاده مى‏شود: 1. اعمال زشت، نقش و صورتى به نفس و روح انسان مى‏دهند؛ 2. این نقش و صورت خاص، مانع آن است که نفس آدمى حق و حقیقت را درک کند؛ 3. نفس آدمى به حسب طبع اولیه‏اش صفا و جلایى دارد که با داشتن آن، حق را آن طور که هست درک مى‏کند. همچنین آسیب‏هاى معنوى جهان گذران را در مى‏نوردد و اگر اصلاح نگردد، حیات جاودان آدمى را در معرض تباهى و شوربختى قرار مى‏دهد. از این رو نصوص دینى نسبت به آن هشدارهاى لازم را داده‏اند. پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله وسلم در این باره مى‏فرماید: «H}ناکح الکف ملعون{H؛ ملعون است کسى که خودارضایى کند».V}(رى شهرى، محمد، میزان الحکمه، ج 12، ص 5654){V امام صادق‏علیه السلام نیز مى‏فرماید: «با سه گروه خداوند در روز قیامت سخن نمى‏گوید و پاکشان نمى‏خواند و عذابى دردناک دارند، از آن سه‏اند، خودارضایى کننده و کسى که لواط دهد».V}(همان، ح 19049){V در روایات دیگرى امام صادق‏علیه السلام خودارضایى را گناه عظیم و مورد نهى الهى معرفى فرموده است.V}(‏همان، ح 19050)
در پایان توصیه می شود به راهکارهایی که اشاره می شود عمل کرده و بعد از مدتی ما را در جریان نتایج آن قرار دهید.{V: 1. با شکم پُر نخوابید. 2. از پوشیدن لباس‏هاى تنگ اجتناب کنید. 3. از تماشاى فیلم، عکس، رفتار و صحنه‏هاى تحریک کننده، جداً پرهیز کنید. 4. از تخیّل‏هاى جنسى دورى گزینید و هر گاه این افکار به ذهن شما هجوم آورد، آن‏ها را کنار بگذارید و ادامه ندهید و خود را با فکر دیگرى مشغول نمایید. 5. از خواندن و شنیدن مطالب و حتى شوخى‏هاى جنسى، جداً اجتناب کنید. 6. با افراد متأهل کم‏تر همنشین باشید. 7. از نگاه کردن به مواضع جنسى و برجستگى‏هاى بدن دیگران - به خصوص جنس مخالف - حتى از روى لباس، پرهیز کنید. 8. در خوردن موادّ غذایى محرک (خرما، پیاز، تخم‏مرغ، گوشت قرمز به خصوص سرخ کرده و کباب و فلفل و...) به حداقل لازم اکتفا کنید. 9. قبل از خواب مثانه خود را تخلیه کنید. 10. از نوشیدن بیش از حد آب و مایعات - به خصوص شب - پرهیز کنید. 11. از نگاه کردن به اندام جنسى خود و دست ورزى با آن خوددارى نمایید. 12. هرگز به رو نخوابید. 13. هیچ گاه در مکان خلوت و تنها نباشید. سعى کنید در جایى که مى‏تواند مورد مشاهده دیگران باشد قرار گیرید. خلوت و تنهایى، راه نفوذ شیطان است. 14. براى تخلیه انرژى زاید بدون، به طور مرتب و زیاد ورزش کنید. 15. اوقات فراغت خود را با مطالعه، ورزش، عبادت، سیاحت، زیارت و دید و بازدید پر کنید. هیچ گاه لحظه‏اى از وقت خود را بدون برنامه قبلى سپرى نکنید. که براى اوقات بیکارى، شیطان برنامه ریزى خواهد کرد. 16. روزه مستحبى بگیرید. در صورت ناتوانى و ضعف، روزه اخلاقى بگیرید؛ یعنى تعداد دفعات غذا و میزان غذاى خود را کاهش دهید. 17. در برخورد با جنس مخالف، حریم را رعایت کرده، متکبرانه برخورد کنید، نه صمیمانه و ملاطفت‏آمیز. 18. هرگاه افکار جنسى به ذهن شما وارد شد، در اولین اقدام از دنبال کردن و پر و بال دادن به آن اجتناب کنید و در مرحله سوم خود را تنبیه کنید. شکل تنبیه متفاوت است. مى‏توانید کشى را به مچ دست خود ببندید و به محض ورود این افکار به ذهنتان، آن را بکشید و رها سازید تا احساس درد کنید و یا ورزش سختى را به خود تحمیل کنید و یا خود را به کارهاى سخت - مانند صدقه دادن - وا دارید. 19. به بدى عمل زشت طغیان جنسى و عواقب دنیوى و اخروى آن بیندیشید و پیامدهاى آن را در ذهن خود زنده نگه دارید. 20. پیوسته در صدد تقویت نیروى ایمان خود باشید. بهترین راه آن است که مطالعه، مستمر داشته باشید؛ لذا روزى 20 صفحه از کتاب‏هاى زیر را مطالعه کنید: شهید دستغیب، ایمان شهید دستغیب، گناهان کبیره آقاى تهرانى گناه‏شناسى شهید دستغیب، قلب سلیم شهید دستغیب، قلب قرآن شهید دستغیب، سراى دیگر امام خمینى(ره)، مبارزه با نفس محلاتى، مبارزه با نفس شهید دستغیب، معاد. 21. پیوسته قرآن بخوانید. هر روز دو یا سه وعده و هر وعده حدود ده الى پانزده دقیقه قرآن بخوانید. 22. نماز اوّل وقت با حضور قلب را هیچ‏گاه ترک نکنید. تا زمانى که نماز شما در اوّل وقت و با حضور قلب است، شیطان راه نفوذ پیدا نخواهد کرد. 23. با دعا توسل به ائمه(ع) و خواندن ادعیه، از اهل بیت(ع) کمک بگیرید. 24. داستان‏هاى عبرت‏آموز از زندگى و سرنوشت افرادى که محکوم این غریزه شدند و دار و ندار خود را باختند، مطالعه کنید. 25. هرگاه مرتکب خطایى شدید، سریع توبه کنید. هیچ گاه از رحمت خدا مأیوس نباشید که یأس از رحمت الهى، خود گناه نابخشودنى و آغاز ارتکاب گناهان بزرگ‏تر است؛ پس هیچ گاه از رحمت الهى قطع امید نکنید، پیوسته به رحمت او امیدوار باشید و سعى کنید گناه نکنید.

برگرفته از پرسمان