دانشجوی گرامی دغدغه ها و تلاش های علمی شما پیرامون یکی از ضروری ترین نیازهای جامعه یعنی ازدواج جوانان , قابل تقدیر و ستایش می باشد . در لزوم و ضرورت ازدواج برای نسل حاضر و رفع موانع متعددی که در این زمینه وجود دارد شکی نیست . آنچه که هم اکنون مورد دغدغه مجموعه نظام اسلامی و دلسوزان است ؛ تحقق زمینه ها و شرایط مساعد برای ازدواج و کاهش موانع است ؛ نیم نگاهی به برنامه های گسترده و همه جانبه دولت خدمتگذار چه در زمینه اشتغال , و چه در زمینه تأمین مسکن ارزان قیمت و تسهیلات بانکی و ...، همه بیانگر جدیت و عزم راسخ نظام در این باره می باشد . البته یکی از مهمترین موانع موجود در زمینه ازدواج جوانان , مانع فرهنگی و ارزشهای غلطی است که هیچ گونه پشتوانه شرعی و منطقی نداشته و متاسفانه با تهاجم فرهنگی غرب و ارزشهای منحط و فاسد آن بر دامنه آن نیز افزوده شده است . از این رو در کنار فراهم نمودن شرایط و امکانات اقتصادی , اشتغال و ..., آسیب شناسی , اصلاح و ترویج فرهنگ و ارزشهای اصیل اسلامی و صحیح ملی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد . البته کار فرهنگی ,از یکسو فرایندی زمان بر است و از سوی دیگر نیازمند دقت , مهارت بوده و از پیچیدگی برخوردار می باشد . و چنانکه هر نوع اقدام فرهنگی بدون کارشناسی و توجه به سایر ابعاد و جوانب آن اتخاذ و اجرا گردد , به مراتب پیامدها و آثار مخربی را به دنبال خواهد داشت .
بررسی و نقد موضوعات مختلفی که در پرسش مطرح نمودید از ظرفیت یک نامه خارج است اما در عین حال به صورت مختصر مطالبی پیرامون بحث اختلاط در دانشگاه که آن را به عنوان راهکاری برای حل مشکل ازدواج جوانان و ارتقای سطح تحصیلی و... ، برشمردید , بیان می نمائیم :
یکم . اسلام توصیه مى‏کند که روابط اجتماعى زنان و مردان نامحرم همواره در حداقل مقدار ممکن باشد و به موارد ضرورت محدود گردد. چنانکه حضرت زهرا( سلام الله علیها ) می فرماید: «بهترین حالات برای زنان آن است که نه آنها مردی را ببیند و نه مردی آنها را ببیند » (حر عاملی، وسائل‎الشیعه، ج 14، ص 43.) یا هنگام تقسیم کار توسط پیامبر(ص) بین او و امام علی (ع) فرمود: « خدا می داند که چقدر من خوشحال شدم از اینکه کار منزل به من سپرده شد و از رفتن به بیرون منزل و تماس با نامحرم معاف شدم.» و صدها آموزه دینی دیگر . بنا بر این اسلام جامعه دینى را جامعه ای غیرمختلط معرفى مى‏کند؛ چرا که عدم اختلاط زن و مرد زمینه‏هاى انحرافات اخلاقى جامعه را کاهش مى‏دهد و کام‏جویى‏هاى جنسى را به خانواده محدود کرده و موجب استحکام و پایدارى خانواده مى‏گردد. مسئله عدم ارتباط زنان و مردان در دوران جوانى و اوج کشش‏هاى جنسى، از حساسیت و اهمیت بیشترى برخوردار است و طبیعى است هنگامى‏که دختران و پسران جوان در مدت طولانى در کنار یکدیگر در یک محیط آموزشى قرار داشته باشند، زمینه‏هاى تحریک جنسى و آلودگى‏هاى اخلاقى فراهم مى‏گردد و این مسائل، طبعاً، توجه جوانان را از جدیت کافى در تحصیل و تحقیق بازمى‏دارد و موجب استهلاک قواى آنان مى‏گردد و راندمان علمى آنان را کاهش خواهد داد. تجربه برخى از کشورهاى غربى در جداسازى دانش‏آموزان و دانشجویان دختر و پسر در برخى مراکز آموزشى نشان داده است که راندمان آموزشى در مراکز غیرمختلط بیش از مراکز مختلط است. وبرخی کشورها مانند آمریکا که با اعتراف به مشکلات سیستم مختلط آموزش , مدارس غیر مختلط را تجربه می کنند.
دوم . کشش و جاذبه جنسى میان زن و مرد، جذابیت‏هاى زنان براى مردان و میل زنان به خودآرایى در برابر مردان، امورى نیستند که با افزایش تحصیلات افراد و اضافه نمودن چند واحد درسی کاهش یابند. به عبارت دیگر، تحصیلات و ارتقاى فرهنگى افراد نمى‏تواند مانع تمایلات و تحریکات جنسى میان دو جنس گردد. آنچه مى‏تواند مانعى مستحکم در برابر هجوم کشش‏هاى جنسى زنان و مردان نامحرم باشد، تقواى الاهى و تأمین غریزه جنسى از مجراى ازدواج صحیح و قانونى است. بنابراین نمى‏توان گفت چون دانشجویان عاقل و بالغ هستند، مى‏توان عوارض جنسى اختلاط را با آموزش‏هاى لازم کنترل نمود. پیشنهاد شما برای « اختصاص یک واحد درسی برای شناخت روابط صحیح دختر و پسر و عشق سالم و ... » در جای ارزشمند می باشد . هرچند آموزش شناخت روابط صحیح لزوماً به معنای ضرورت اختلاط در دانشگاه نیست بلکه در تمامی محیط ها از خانه گرفته تا دانشگاه ، محل کار ، و ... شناخت اصول روابط صحیح و کاربرد آن ضرورت دارد.
سوم . واقعیت این است که اغلب دانشگاه های کشور مختلط هستند؛ اختلاط در تمام وجوه دانشگاه از بوفه های دانشکده ها گرفته تا برخی اردوهای دانشجویی، به چشم می خورد. آیا این موضوع توانسته در رفع مشکل ازدواج جوانان و ارتقای سطح تحصیلی و غیره , موثر باشد ؟ متاسفانه نگاهی واقع بینانه حاکی از این حقیقت است که اختلاط آسیب های متعددی را بر دانشجویان دختر و پسر و سلامت روحی ، فکری و اخلاقی آنان تحمیل نموده است. چنانکه در جوامع لیبرالیستی غرب، علی رغم آزادی روابط و با وجود اختلاط دختر و پسر از کودکی تا سن پیری و عدم مانعی از ارتباط جنسی به طرق مختلف، همواره و همه روزه شاهد افزایش تجاوزات و انحرافات جنسی هستیم، رمز این حقیقت در این نکته نهفته است که عظمت جنسی و روحی انسان مثل میل به مال و مقام، سیری ناپذیر است بلکه با توجه و بها دادن، قوی تر و وحشی تر می شود. و نه تنها به سوی عشق سالم ، ازدواج و تشکیل خانواده کشیده نمی شوند , بلکه شاهد تنوع طلبی جنسی , نپذیرفتن مسئولیت زن و فرزند و فروپاشی کانون خانوده می باشیم .
چهارم . اکنون این پرسش مطرح می شود که آیا شناخت بهتر جوانان از یکدیگر تنها از راه اختلاط دختر و پسر در دانشگاه و یا توسط خانوده ها امکان پذیر است و نمی توان راهکاری که هم موجبات شناخت کامل تر شده و هم عواقب نامطلوب اختلاط را به دنبال نداشته باشد ، پیدا نمود ؟ آیا در مجامع غیر دانشگاهی مثل حوزه های علمیه ، و سایر طبقات جامعه که روابط دختر و پسر مختلط نیست ، ازدواج ها به دون شناخت کامل انجام می شود یا عشق سالم و استحکام خانوادگی در چنین خانواده هایی وجود ندارد ؟! بهتر است با دقت بیشتری به همه ابعاد موضوع توجه نماییم .

برگرفته از پرسمان

سلام.بنده این مرحله دانشحویی رو سپری کردم و ازمشکلات دوستانخود و همکلاسیان و بقیه افراد در دانشگاه تا حدودی باخبرم اولا اکثر افراد پسر سربازی نرفته و یا بیکارند و واقعا حتی اگر علاقه ای به ازدواج دارند شرایط مطلوب ازدواج را ندارند و فقط متاسفانه با دختر خانمها گپ میزنن البته خانمی که اجازه گپ زدن رو بده نا گفته نماند دخترای خوبم کم نیستند دومابیشتر آنها یه جورایی وابسته به خانواده بوده و توانایی تشکیل خانواده رو در هود نمیبینند جوری که اکنون خیلی از دخترها از ازدواج دانشحویی ناامید شده بعضی مراحل ارشدم مجرد مانده علی رقم حجب و حیایی که دارن چه دخترهایی که مذهبی باشن چه غیر مذهبی پس اختلاط دانشگاه معیار مناسبی نیست برای انتخاب همسر چون خیلی از آقایون مدتها بعد از فارغ التحصیلی و استخدامی و اشتغال تازه واقعا به فکر ازدواج میوفتن دیگر ار قرار باشد کسی رو انتخاب کنند یا فامیل است یا هم محله ای یا آشنا معرفی نموده یا نهایتا همکار پس اختلاط دانشگاه ها بیشتر از نفعش با توجه به مشکلاتی که داشته ضررش بیشتر بوده امیدوارم روزی دانشگاها کاملا مجزا شوند دخترا با دخترا پسرا با پسرا یادش به خیر دوران کودکی مت پسری مجرد سی ساله هستم